Michał Górecki
Rozrywka
Sprzęt
Świat
Wojna Don Kichotów
Pamiętam dobrze swój pierwszy wyjazd za granicę. Szykowałem się do niego mentalnie od długiego czasu - był rok 1986, ja miałem 9 lat, a świat poza Polską znałem tylko z seriali. Wyobrażałem sobie jak to wszystko może wyglądać, by w końcu po przekroczeniu granicy... trochę się rozczarować. Bo gdy nasz samochód z przyczepą kempingową mknął przez Czechosłowację, oczy moje ujrzały takie same pola i drzewa, jak w Polsce. Dopiero dzień później, w Jugosławii, oczom moim ukazały się wypełnione kolorowymi towarami półki w supermarkecie. Ale ludzie... ludzie okazali się zadziwiająco podobni do nas. Za granicę wyjeżdżałem potem jeszcze kilka razy, ale...
Piramida bezradności
Wakacje, luksusowy hotel. Mało snobizmu, raczej ludzie, którzy chcą w spokoju odpocząć. Trudno oceniać mi ich po samym wyglądzie, ale biorąc pod uwagę ubiór i ceny w hotelu to raczej managerowie, dyrektorzy, czy właściciele firm. Restauracja hotelowa, dwuletnie dziecko zjada posiłek. A raczej jest mu on podawany przez mamę, gdyż dziecko wgapione w bajkę na telefonie zdaje się nie zauważać świata zewnętrznego. Nieopodal rodzina z dwójką dzieci. Chociaż prawdę mówiąc dzieci przy stole nie ma - przynajmniej psychicznie. Są w Brawl Stars - to taka gra w którą masową grają obecnie dzieciaki. Oczy wgapione w telefon, posiłek odsunięty w głąb...
Do lewicy, niezdecydowanych oraz symetrystów
To nie jest tekst do zagorzałych zwolenników PiS i Andrzeja Dudy. Was i tak do niczego nie przekonam. Wasza rzeczywistość już dawno oderwała się od mojej niczym kontynent w prastarych czasach i jest zupełnie gdzie indziej. To nie jest też tekst do moich wielkomiejskich znajomych popierających PO. Do Was napiszę co innego w przyszłym tygodniu, niezależnie od wyników wyborów. To tekst do osób określających się mianem lewicy, popierających ostatnio Wiosnę, Razem, czy nawet SLD, takich, którzy skuszeni wizją państwa socjalnego PiS chcą zagłosować na Dudę. To także tekst do tych, którzy nie wiedzą na kogo zagłosować. A także do tych...
To jak ja mam mówić w końcu na tych Murzynów!?
W związku z sytuacją w USA, oraz #blacklivesmatter, w sieci pojawiło się jak zwykle mnóstwo komentarzy, w dużej mierze odnoszących się do ulubionych przez internautów kwestii nazewniczych. No bo dlaczego to obraźliwe, dlaczego tak nie można, a właściwie co można i ta całą cholerna polityczna poprawność! Zanim jednak przejdę do samych kwestii nazewniczych, kilka słów o tradycyjnie surowych i jednostronnych ocenach, które łatwo wygłasza się siedząc w ciepłym fotelu, gdzieś w Polsce. Dzieje się Otóż tak, to co dzieje się w USA nosi ślady rebelii. Nie chcę teraz roztrząsać czy sterowanej, czy nie sterowanej i w jaki sposób, chciałbym tylko...
Człowiek
Wracam na etat po… 8 latach!
To był 20 grudnia 2012. Dzień przed planowanym końcem świata. Koniec świata jakoś nie nastąpił, choć dla mnie w pewnym sensie rzeczywiście tak było. Następnego dnia nie poszedłem do pracy. Normalnej pracy. Postanowiłem poświęcić się w 100% koszulkom. Nie miałem pojęcia, co będzie dalej i nie wiedziałem ile ta sytuacja potrwa. Dziś już wiem. Jest 13 września 2020. Piszę ten tekst i wiem, że zbliża się kolejna zmiana w moim życiu zawodowym. Po prawie ośmiu latach wypełnionych w dużej mierze prowadzeniem własnej firmy, a także tworzeniem w sieci, nadszedł czas powrotu na etat. Jutro - z całkiem dużym prawdopodobieństwem -...
Właśnie, że będę
Czuję się trochę ambiwalentnie. Z jednej strony rozpiera mnie, żeby podzielić cię z Wami tym co czuję, z drugiej wiem dobrze, że wszelkie tematy związane z sensem życia kojarzą się od razu z jakąś pseudokołczingową gadką, albo papką serwowaną nam przez różne Beaty Pawlikowskie. Trochę tak jest, bo rzeczywiście porobiło się ostatnio grubo w tym zakresie wokół nas, z drugiej strony sami jesteśmy temu winni, bo mam wrażenie, że dziś odrzucamy tematy głębokie. W sieci triumf święcą dwie rzeczy - ładne ciała i rozrywka. Dawno temu u zarania social mediów powstała książka "Social Media is a cocktail party" i to...
Pożegnanie z Koszulkowo
A więc dokonało się. Po 8 latach moja przygoda z Koszulkowo finalnie dobiegła końca. Opowiadam dlaczego tak się stało, co dalej, oraz trochę wspominam. Zapraszam! Zbieram się do tego od dwóch dni, bo choć w mojej głowie kłębi się milion myśli, to zupełnie nie wiem jak je uporządkować i jak Wam to wszystko opisać. Zacznę więc prosto z mostu - po 8 latach sprzedałem udziały w Koszulkowie i nie jestem już jego częścią. I choć tak naprawdę od prawie trzech lat (z kilkumiesięczną przerwą) nie udzielałem się tam już zbyt aktywnie, to jednak teraz zostałą postwiona finalna kropka, zamknął się...
Czekając
Siedziałem w fotelu stomatologicznym i zaciskałem mocno ręce na fotelu. Ząb bolał straszliwie, a dentysta z bezlitosnym brzękiem szykował swoje narzędzia tortur. Nie lubiłem tego nigdy, a może znieczulenia wtedy nie były jeszcze tak skuteczne? Patrzyłem przez okno na migoczący w oddali neon na budynku i gładziłem w myślach poszczególne litery myśląc jak piękny będzie świat już za chwilę, gdy to wszystko się skończy. Albo wtedy gdy leżałem złożony chorobą w łóżku, a do pokoju wkradały się pierwsze promienie wiosennego słońca z którego nie mogłem w pełni skorzystać. Tak bardzo pragnąłem rzeczy zwykłych, rzeczy prostych, rzeczy których wcześniej nie doceniałem....
